OVO JE SADA CIJELI SVIJET SAZNAO: Pogledajte na kakvim je temeljima nastala Republika Srpska…

Osnivači Republike Srpske, ljudi koji su činili njeno političko i vojno rukovodstvo, osuđeni su za najteže ratne zločine nad Bošnjacima i Hrvatima ili im se još sudi pred Međunarodnim sudom u Hagu.

Uprkos tome, svi poslijeratni lideri Republike Srpske izjavljivali su kako su ponosni na naslijeđe koje su im ostavili „najveći srpski sinovi i kćeri“, kako su oslovljavali Radovana Karadžića, Ratka Mladića, Momčila Krajišnika, Biljanu Plavšić i ostale utemeljitelje RS-a. Uoči 21. godišnjice osnivanja Republike Srpske, novinari agencije Anadolija istražili su historijat RS-a, ali i sudbinu njenih osnivača.

Tokom političke krize nakon otcjepljenja Hrvatske i Slovenije od Jugoslavije, 25. juna 1991. godine, bosanski Srbi su stvorili posebnu skupštinu 24. oktobra iste godine. Dana 21. novembra 1991. godine skupština je objavila da sve opštine, mjesne zajednice, i naseljena mjesta gdje je više od 50 posto stanovnika glasalo da Bosna i Hercegovina ostane u Jugoslaviji, postaju dijelom “srpskih autonomnih teritorija”.

Skupština bosanskih Srba 9. januara 1992. godine usvojila je deklaraciju objave “Republike Srpske Bosne i Hercegovine”, a taj datum se i danas obilježava kao Dan Republike Srpske.

Protiv dva ključna čovjeka RS-a, predsjednika Radovana Karadžića i komadanta Vojske Republike Srpske Ratka Mladića podignute su optužnice na genocid i druge najteže zločine, a nakon višegodišnjeg skrivanja uhapšeni su i trenutno im se sudi u Hagu.

Radovan Karadžić je u politiku ušao 1990. godine, kada je u Bosni i Hercegovini nakon demokratskih promjena i ustavnih reformi osnovana Srpska demokratska stranka, kojoj je postao predsjednik, te jedan od utemeljitelja zasebne skupštine srpskog naroda u Bosni i Hercegovini. Kao najistaknutijeg člana političkog rukovodstva bosanskih Srba, Karadžića se smatra najodgovornijim kako za izbijanje rata, tako i za brojne zločine koji su u to doba na području BiH pod srpskom kontrolom počinjeni nad Bošnjacima i Hrvatima.

Zbog vlastitog postupanja i postupanja njemu podređenih, uključujući vojsku bosanskih Srba,Radovan Karadžić je optužen na osnovu individualne krivične odgovornosti i krivične odgovornosti nadređenog za: genocid , sudjelovanje u genocidu, istrjebljenje, ubistva, hotimično lišavanje života, progone, deportaciju, nečovječna djela, protupravno teroriziranje civila i uzimanje talaca.

Karadžić se do 1997. godine, iako se povukao iz politike, nalazio na Palama, a onda je 1999. godine nestao i sve potrage za njim pokazale su se bezuspješnim. Kada je uhapšen, 21. jula 2008. godine, otkriveno je da je sve vrijeme tokom skrivanja ustvari koristio lažne dokumente i identitet Dragana Dabića, bavio se alternativnom medicinom i zarađivao novac u privatnoj ordinaciji u Beogradu. Ostale su otvorene sumnje da se Karadžić krio uz podršku tadašnjeg bezbjednosnog i obavještajnog vrha Srbije.

Hašku presudu u pritvoru u Sheveningenu čeka i Ratko Mladić koji je u maju 1992. godine postavljen na dužnost komandanta Vrhovnog štaba Vojske Republike Srpske i i tu je dužnost obavljao do decembra 1995. godine. Mladića je Haški tribunal optužio za: genocid, učestvovanje u genocidu, progone na političkoj, vjerskoj i nacionalnoj osnovi kao zločine protiv čovječnosti, istrebljenje kao zločin prema čovječnosti, ubistvo kao zločin protiv čovječnosti, ubistvo kao kršenje ratnih zakona i običaja, deportaciju ljudi kao zločin protiv čovječnosti, nehumana dijela (prisilna premještanja) kao zločin protiv čovječnosti, protivpravno terorisanje civila, ubistva, okrutna postupanja, nehumana dijela, napade na civile i uzimanje talaca. Nakon petnaest godina skrivanja 26. maja. 2011 uhapšen j e u selu Lazarovu pokraj Zrenjanina gdje se skrivao u kući svojih rođaka te je priveden na Sud u Beogradu odakle je izručen ICTY-u. Sumnja se da je Mladića sve vrijeme skrivanja ustvari štitio srbijanski vojni vrh.

Biljana Plavšić, početkom devedesetih godina napustila je univerzitetsku karijeru i ušla u politiku kao jedan od osnivača Srpske demokratske stranke (SDS). Tokom rata obavljala je dužnost potpredsjednice , a potom od 1996. do 1998 godine i predsjednice Republike Srpske.

Haški Tribunal je 7. Aprila 2000. godine Biljanu Plavšić , zajedno sa Momčilom Krajišnikom i Radovanom Karadžićem, optužio je za „stvaranje nemogućih uslova za život, progone i taktiku terora da bi podsticali nesrbe da napuste područja pod kontrolom Srba, deportaciju onih koji se opiru da odu i likvidaciju ostalih“. Plavšić je 16. decembra 2002. sklopila je nagodbu sa Tribunalom i priznala tačku za zločine protiv čovječnosti za krivicu za progon muslimana i Hrvata u 37 opština u Bosni i Hercegovini u vrijeme rata 1992. godine i izrazila kajanje u zamjenu za odbacivanje sedam ostalih tačaka optužnice, uključujući i dvije za genocid, te osuđena na 11 godina zavora, a na slobodu je puštena nakon što je izdržala dvije trećine kazne. U intervjuu, koji je nekoliko godina nakon izricanja presude dala jednoj banjalučkoj televiziji, hladnokrvno je priznala da je njeno pokajanje bilo lažno i da je imalo za cilj isključivo postizanje što bolje nagodbe sa Haškim sudom.

Drugi potpredsjednik Republike Srpske tokom rata i jedan od osnivača SDS-a Nikola Koljević također je početkom devedestih godina univerzitetsku karijeru zamijenio politikom, te je na prvim višestranačkim izborima 1990. godine izabran za srpskog člana Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine. U aprilu 1992. godine napustio je Predsjedništvo i za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini bio je potpredsjednik Republike Srpske. Nakon rata obavljao je dužnost prorektora Univerziteta u Istočnom Sarajevu, a život je okončao 16. januara, 1997 godine na Palama gdje je izvršio samoubistvo.

Političku karijeru, kao haški osuđenik koji izdržava zatvorsku kaznu u trajanju od 20 godina zbog etničkog čišćenja nesrpskog stanovništva u BiH, okončao je i Momčilo Krajišnik. Tokom rata obavljao je funkciju predsjednika Narodne skupštine RS, a nakon prvih poratnih izbora izabran je za člana Predsjedništva BiH i tu je funkciju obavljao od 1996. do 1998.godine.

Među jednim od osnivača SDS-a i poslanika prvog saziva Narodne skupštine RS je Radoslav Brđanin kome je Haški tribunal izrekao kaznu za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti u trajanju od 30 godina.

Većina od 77 poslanika prve skupštine bosanskih Srba već godinama nije politički aktivna i otišli su u ropotarnicu historije. Ono po čemu će biti upamćeni je da su svojim rukama izglasali odluke koje su u rezultirale spaljenom zemljom, koncentracionim logorima, desetinama hiljada ubijenih, stotinama hiljada prognanih i na koncu genocidom počinjenim u Srebrenici.

 

Izvor : ciknovosti.com